BEN DELÝYÝM Yorgun ve yalnýzým. Kaldýrýmlara misafirim. Gecenin gözleri üzerimde denizin ortasýnda küçük bir adayým yüzme bilmem. Yüreðimi bir yere býrakmýþým býraktýðým yerden çok uzaklardayým. Kapýlarý kapamýþým üstüme, sürgüleri beynime çekmiþim. Hey sabreden derviþ bana da sabretmeyi öðretsene. BEN DELÝYÝM Ama çok þey bilirim renkler ve zevkler hiçbir þey ifade etmez bana. Sonlarýn baþladýðý yerden baþlangýçlarýn son bulduðu yere gidiyorum. Kara bir tren gibiyim yani, bir istasyondan bir istasyona. Hep ayný raylar üzerinde. BEN DELÝYÝM Yaðmurun yaðmasý benim için romantik deðildir. Ben kurþun yaðmurlarýný bilirim. Benim güneþim batmaz, dünyam dönmez, ayým hep mehtap halindedir. Rüzgârlarým doðudan eser. Kadehime doldurduðum hüzünle sarhoþ olurum. Mezem ise bir dilim umut. Ezbere bilirim yaþamayý, yaþarken savaþmayý. BEN DELÝYÝM Benim mevsimim deðiþmez sadece bahardýr. Kuþlardan sadece güvercini bilirim. Yüreðim kanatlarýyla beraber ÇARPAR. Ýnsanlardan yalnýz çocuklarý severim onlarý da büyüyünceye kadar. BEN DELÝYÝM Bulmacaya benzerim. Kimi zaman soldan saða bir nota, kimi zaman yukarýdan aþaðýya eski mýsýrda bir tanrýyým. Baðýra baðýra þarkýlar söylerim, sessiz sessiz þiirler yazarým. Bilmediðim yerlerin tanýmadýðým kiþilerin resimlerini çizerim. BEN DELÝYÝM Kendimle sohbet eder kendime gülerim. Telefon kulübeleriyle kavga ederim. Asfaltýn siyahýnda kaybolup düþüncelere dalarým. Çýkmaz sokaklarda kendimi ararým, birde güzel hayaller kurarým sonra hayallerimle beraber suya düþerim. BEN DELÝYÝM Çayým sekiz þekerlidir. Sigara üstüne sigara yakarým. Parayý sevmem ama para için çalýþýrým. Çalýþýrken annemi düþünürüm, aðlarým. Anlýmýn teri göz yaþlarýma karýþýr. Babamýn otobüsüyle geçmiþe yolculuk yaparým. Ninemim masallarýyla annemin radyodan ezberlediði sanatmüziði þarkýlarýný hiç býkmadan defalarca dinlerim. Dört yaþýnda aþýk olduðumu, kardeþimle vardiyalý kulladýðýmýz çadýr bezinden çantayla okula baþladýðýmý görürüm. Sonra babamýn baþýmý hiç dayamadýðým omuzlarýnda uykuya dalarým. Rüyalar görürüm uyandýðýmda hiçbirini hatýrlayamadýðým. BEN DELÝYÝM Güzel bir yaþam benim için hiçbir anlam taþýmaz. Ben köyleri ve yürekleri yakýlmýþ insanlar bilirim. Kimsenin düþmaný deðilim, kimseye dost olmadým. Ben yabancýyým bana. Söyleyemediðim düþüncelerim vardýr. Her akþam ayrý bir meydanda, Atatürk heykelinin karþýsýnda, olmayan aklýmý daraðacýna asar ipini çekerim. BEN DELÝYÝM Ben buralara ait deðilim. Daðlarý sýrt sýrta vermiþ bir ülkem, surlarla çevrili bir þehrim, on ikiden sonra volta attýðým caddelerim, kýzýl sakallý bir dayým, birde yeþil gözlü yârim var benim. BEN DELÝYÝM Çizilmiþ sýnýrlarý reddetmiþim. Ben Hakkâri de düþen çýð, Þýrnak ta kömür yataðýyým. Eskiþehir de tabut hücre, Nevþehir de peri bacalarýyim. Maraþ ta katliam, Marmaris te orman yangýnýyým. Tunceli de ozanlarýn sazý, Erzurum yaylasýnda çoban kavalýyým.Van’da kaçakçý Diyarbakýr da AÞIK, BATMAN’da petrol yataðýyým. Almanya da yýkýlmýþ bir duvar, Amerika da baðýmsýzlýk heykeliyim. Fransa da yýllanmýþ bir þarap, Ýngiltere de özgürlük meydanýyým. Somali de aç bir çocuk, Hollanda da bir gram kokainim. Irak ta mülteci kampý, Ýran da rejim muhalifi bir demokratým. Brezilya da görkemli bir festival, Suriye ile Lübnan arasýnda bekao vadisi. Sýrtýmdan vurulmuþum bedenim dört parça. Direniþ koltuk deðneðim. Alnýmdaki iki renkli bayraðý, göðsümün kafesinde özgürlük türküsü öten yaralý kuþla dalgalandýrýrým. Ölüm kurþun olup yaðar üstüme. Binlerce kez öldürülmüþ ama ölmemiþim. BEN SIRATIN CAMBAZI,DOÐAL BÝR FELAKET,SOSYAL BÝR BELAYIM BEN DELÝYÝM Duygularým hep sansüre uðramýþ. Bir fahiþenin hayatý gibi yalancýdýr gözyaþlarým. Ýplerim inceldiði yerden koptu kopacak ve ufacýk bir bakýþ boðazýmý düðümlendirir. Kimi özlediðimi bilmeden, hasretin en yoðun halini yaþarým. Ahh içimden daðýtmak gelir daðýtamam ya, kendimi daðýtýrým. Gözlerimin kahverengisi git gide koyulaþýr insanlarýnki kan kýrmýzýlaþýr. Bakamam kimsenin yüzüne. Sevgiye muhtaç bir yavruya dönerim. Kalbim titrer. BEN DELÝYÝM Susturucu takýlmýþ bir silah, saati durmuþ bir bombayým. Haykýrýrým ama duyuramam sesimi. Yinede sardýðým tütünde, yaktýðým cigarada bulurum mutluluðu. Dumaný þehrin üstüne iner efkârýmýn. Aðlamamaya yemin etmiþ gözlerim. BEN DELÝYÝM Unutulmuþ bir hatýra, sonu dramla biten üç bölümlük komedi dizisiyim. Çorbama kinimi doðrar öfkemi kaþýklarým. Zehir kokan bir gül biter dudaklarýmýn arasýnda. Baþýmý göðe kaldýrýr bakýþlarýmý çivileyip gökyüzüne seni seyrederim. Sonra bir bidon gökkuþaðý döküp üstüne yakarým seni. Külünle birlikte zamana savrulurum. BEN DELÝYÝM Zülfüm her gece ihanetler rýhtýmýnda ciðerimin üzerinde sevdasýný kurþuna dizer. Geceyi ikiye bölerim bir parçasýna gece yarýsý derim diðer parçasýna yürek yarasý. Þafaktansa bir parça aydýnlýk koparýp ekmeðime sürer üstüne demli bir kuþ cývýltýsý içerim. Sonra hayatýn adýný yalan koyarým. Ben yüreklerde ünlem kafalarda soru iþaretiyim. BEN DELÝYÝM Baðrý taþlarla dolu bir toprak parçasýyým. Bir uçtan bir uca konulmuþum. Karýnca yuvalarý ve ayak izleriyle süslüdür tenim. Kar yaðar üþür güneþ vurur kavrulurum. Kimisi tükürür kimisi öper. Tükürene mezar öpene lalezar olurum. Ben nehirlerin yataðý, daðlarýn mekâný, þeytanýn babasýyým. BEN DELÝYÝM Mutluluðu uzaktan seyrederken cebimde küçük umutlar biriktiririm. Gözlerim kapýnýn eþiðine duvardaki fotoðraflara takýldýðý saatlerde kendimi paramparça olmuþluðun tükenmiþliðin koynunda bulurum. Ýþte o zaman hayat acý kahve tadý verir. Hep içime atarým ama kendimi içine atacak yer bulamam. Anlamayana az gelirim, anlaya çok. Ne yarýnlar bir þey bekler benden nede ben bir þey beklerim yarýnlardan.