Yarım Yaşam
Beş yaşındaki çocuk samimiyetiyle severdim Şeksiz şüphesiz, ölesiye bir sevgiydi benimkisi Karanlık düşünce oturacak mekan bulamazdı zihnimde En çok ‘yapmaz’ dediklerimiz acıtır ya canımızı Acıdı defalarca ruhum, yıldırım şelalesine maruz kalmışçasına Daldım yine eskimeyen hüzünlerime Düşündükçe nasır tutuyor yüreğim sevmelere Eksik yaşıyorum artık tüm duyguları Eskisi kadar aydınlık değil gündüzlerim Eskisi kadar zulmetli değil gecelerim Sevginin kekeme halini, düşlerin örselenmişini sırtlandım Acının ciğer dağlamayanını, vefanın hak edilen kısmını! İnsansoyuna şaşırmamayı öğretti hayat bana Ben eski ben değilim, değiştirdi yaşanmışlıklar Beklentisiz geçiyor saniyelerim, dakikalarım, saatlerim Yarım yaşıyorum artık! Dağlardan, denizlerden ırak Tepeleri mesken eyledim Yarım konuşuyorum, yarım duyuyorum, yarım hissediyorum Kederden kaçmak için mutluluğa tek gözümle bakıyorum Her gidiş bir şeylerden ayrılış, yeni şeylere kavuşmakmış Yaşayarak öğrendim |