þimdi, kalabalýk bir yalnýzlýk sensizlik... ölüm mü sensizlik yoksa sensizlik mi ölüm, yürürüm en tenha kýyýlarýnda yokluðunun sen benim asla tamamlayamadýðým diðer yarým, benliðime sýðdýramadýðým yanlýzlðým, hüzün kokulu hasretim... uyuyamadýðýn bütün uykularýný, sarýlamadýðýn arzularýný, seni ýslatan yaðmurlarý, üþüdüðün geceleri al gel... eyy..! kirpikleri yýldýz sevdiðim, ölümüne býraktýðýn yalnýzlýk, þimdi karanlýk gecemin arka bahçesi, ve kanayan yaralarýn sarýlamadýðý, en aðrýlý ýstýrabý yokluðun. çaresiz gözyaþlarýný, hayallerini, sigaranda yaktýðýn hasretleri, susmalarýný al gel... aþkýný þiirlerin mýsralarýna sýðdýramadýðým sevdikçe sevilesi, uðruna binlerce kez ölünesi hasretim sevmelerimi dile getiremediðim, ebedi aþk cennetim! yalýnayak koþan çocuklarýný, rüzgar güllerini, mucize çiçeklerini, uçuþan umut kokularýný yanýnda getir. hiç gitmeyecekmiþ gibi gel...