Hayatým boyunca, bir tek þeyin peþinden koþtum Dürüstlük. Hayatýma giren, her kim olursa olsun, tek bir þeyi bekledim Dürüstlük. Çok doðru bir insaným, demiyorum. Pek çok yanlýþ yaptým. Yapmamam gerekenler, yapmam gerekenlerden fazladýr. Yolumdan, insanlýðýmdan sapmýþlýðým da olmuþtur. Mükemmel olduðumu hiç düþünmedim, savunmadým. Ama her ne olursam ve her ne yapmýþ olursam olayým, dürüstlüðümden asla taviz vermedim. Çok insanla karþýlaþtým. Çok insan tanýdým. En önemli yanlýþýmý, herkesi “ Ben “ gibi sanmakta yaptým. Dürüst zannettim. Bana, ” Ýnsanýn sözü, senedidir. “ dedi. Söylenen her söze, inandým. Bana, “ Neysen, o ol “ dendi. Gördüðüm her yüz’ü gerçek, bildim. Bana, “ Ýnsana deðer ver “ dendi. Karþýlaþtýðým hiç kimseyi hor görmedim, insan diye. Bana, “Sev” dendi. ALLAH’ýn yarattýðý her varlýðý sevdim. Þimdi, öyle bir yerdeyim ki, tüm öðrendiklerime ya “ Yalanmýþ “ diyeceðim, ya da görmezden gelip, yoluma devam edeceðim. “Yalanmýþ” dersem, o yalanlarla geçen günlerin hesabýný, nasýl vereceðim? Görmezden gelirsem, kalan ömrümü, her ne kadarsa, yalanla yaþayacaðým. O zaman, dürüstlüðüm ne olacak? Bir dönüm noktasýndayým. Olmak istemediðim, bir noktadayým. Bir adým atarsam, bana öðretilenleri, inkar edeceðim. Olduðum yerde kalýrsam, kendime yenileceðim.