4.11.2009 09:45:09
Çaresizliğin en amansız olduğu yerdeyim şimdi İlk defa sevmenin tarif edilmez korkuları içindeyim Uykusuz gecelerin yorgun sabahlarında seni düşünüyor Ve korkularla yine sana doğru koşuyorum Hep aynı soru düşüncemde ya seversem ? O zaman neler olabileceği korkutuyor beni İlk defa yenileceğimi anlıyorum Karşımda kendinden emin gözlerin dudakların ellerin bunu söylüyor bana Seni tanımadan geçen bütün yıllara lanet ediyor Önceleri hiç bilmediğim adını şimdi binlerce kez tekrarlıyor dudaklarım Gün oluyor bir tablo seyredercesine mutlu heyecanlarla duruyorum karşında Gün oluyor bir eski yunan heykelinin ölümsüz güzelliği ile büyülüyorsun beni Gözlerim gözlerine takılınca güçsüzlüğüm aklıma geliyor Beni sevmediğin sevemeyeceğin aklıma geliyor O zamanlar öylesine yıkılıyorum ki bilemezsin !!! İnsan nasıl gökyüzüne baktığı zaman bu sonsuz evren içinde küçük ve çaresiz bir yaratık olduğunu anlarsa güzelliğinde bana aynı şeyleri düşündürüyor Gün oluyor mavilerde gün oluyor kırmızılarda gün oluyor karalarda yaşıyorum seninle Dudaklarında çıkan her kelime suya bir taş atarcasına büyüyor içimde Nereye gitsem kulaklarımda o yarı karanlık çocuksu sesin sonra kendine has kokun O kokuların en kahredicisi en çıldırtıcısı Ve gözlerinesmer bir akşam üstünün serin hüznünü getiren gözlerin Görebildiğim duyabildiğim her şeyi sevmeyi söylüyor Uzaklaştıkça yakınlaşıyorum sana işin en kötüsü yaklaştıkça da uzaklaşmaktan korkuyorum Belki hiçbir zaman seni sevdiğimi söyleyemeyeceğim Ne sana nede senden başkasına Düşünki çoğu zaman kendime bile söyleyemiyorum Sanki söylediğim anda bu emsalsiz büyü bozuluverecekmiş gibi geliyor Bu insanın kendini aldatması ne güçtür bilirmisin ? Bu sevmek korkusunun aslında çok sevmek olduğunu biliyor fakat anlatamıyorum Galiba asıl korkumuz sevmek değil !!!!! Onun arkasında gizlediğimiz sevilmemek korkusu Küçük küçük aldatmalarla kendimizi avutmaya çalışıyor Düştüğümüz çıkmazdan bir teselli arıyoruz Kim bilir karşılıklı bir oyun arıyoruz seninle Belkide aynı korkular içindeyiz birbirimizden haberimiz yok Sevmek seni alabildiğine sevmek Hiç bir şeyi umursamadan bütün karanlıkları hiçe sayarak sevmek Tutmak ellerinde o derinlere inmek Gitmek oralara o yerlere orada hep seni aramak Seni yaşamak ve olduğun yerde bile seninle sensiz olmamak Sonrada sensiz edemediğimi edemeyeciğimi söylemek sana Susmak korkudan ölünceye kadar
ŞİMDİ SEVGİNİN BATAKLIĞINDAYIM VE KORKTUKÇA HER AN BİRAZ DAHA SAPLANIYORUM
Ekleyen/Kaynak: Humanist*
Bu bölüme Siir ekleyebilirsiniz. Siir eklemek için
tıklayın
Henüz yorum eklenmemiş
|